Toen ik echt van mijzelf begon te houden begreep ik, dat ik altijd en bij elke gelegenheid op de goede plek ben, en dat alles wat er gebeurt goed is. Vanaf dat moment had ik rust. Vandaag weet ik – dit is wat men “zelf-respect” noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden erkende ik dat emotionele pijn en leed waarschuwingen waren om niet tegen mijn eigen waarheid in te leven. Vandaag weet ik – dat is wat men “authentiek” zijn noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden begreep ik hoe kwetsend het voor een ander kan zijn als ik mijn wensen opdring, terwijl ik weet dat de tijd nog niet rijp is – ook al was ik zelf deze persoon. Vandaag weet ik – dit is wat men “zelf-respect” noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden ben ik er mee gestopt te verlangen naar een ander leven en kon ik zien, dat alles om me heen een oproep tot groei was. Vandaag weet ik – dat is wat men “rijpheid” noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden ben ik er mee gestopt om mijn vrije tijd te stelen, ben ik er mee gestopt grote projecten voor de toekomst te ontwerpen. Tegenwoordig doe ik alléén dingen waar ik plezier en vreugde uit schep, dingen waar ik van houd en die mijn hart raken, op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo. Vandaag weet ik – dit is wat men “eerlijkheid” noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden heb ik me vrij gemaakt van alles wat niet gezond voor me was – voeding, mensen, dingen, situaties, en van alles wat mij steeds weer naar beneden trok, weg van mezelf. In het begin noemde ik dit “Gezond egoisme”, maar vandaag weet ik – dit is wat men “eigenliefde” noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden ben ik er mee gestopt altijd gelijk te willen hebben, op deze wijze heb ik minder vaak ongelijk. Vandaag weet ik – dit is wat men “eenvoud” noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden heb ik geweigerd om in het verleden te leven en me zorgen te maken om de toekomst. Nu leef ik op het moment waar de dingen gebeuren, en op deze wijze leef ik elke dag. Ik noem het “perfectie”.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden erkende ik dat mijn manier van denken mij ziek kan maken. Toen ik de kracht van mijn hart inschakelde kreeg mijn verstand een belangrijke partner. Deze verbinding noem ik de “wijsheid van het hart”.
Wij hoeven niet bang te zijn voor conflicten en problemen met onszelf en met anderen, want soms botsen zelfs de sterren op elkaar en er ontstaan nieuwe werelden. Vandaag weet ik: DIT IS HET LEVEN!
Met inspirerende groet,
Marcel Sanders